martes, 16 de octubre de 2007

Sabor al pan con queso de Heidi




Hoy he puesto sabor a una de las imágenes de nuestra infancia: cuando Heidi come pan con queso recién hecho de sus ovejas en lo alto de las montañas y, normalmente, compartiéndolo con su inseparable Pedro. Pues bien, este sabor es el de las arepas de queso. Las arepas son el pan típico de aquí. Son una masa como de pan mojado que puede estar rellena de cualquier cosa, aunque las que más hemos visto son de queso. El queso es de un sabor intenso, como recién ordeñado de una cabra, por lo que le da ese sabor “Heidi”.


Bueno, toda esta teoría la he descubierto en lo alto de Monserrate, el monasterio de Bogotá que está situado a más de 3000 metros y al que hemos subido en funicular. Las vistas desde allá son impresionantes y, para mí, la única forma de entender bien cómo es esta ciudad. Impresiona ver que Bogotá no termina nunca y que hay un gran contraste entre casitas bajas y antiguas y las modernas construcciones rascaciélicas (creo que me acabo de inventar una palabra).



Hoy, pese a que ayer algunos salieron, hemos tenido un día bastante cultural. Hemos visitado el barrio de la Candelaria, con su plaza Bolívar, en la que había una manifestación y mucha gente bailando al son de un grupo popular. Allí llama la atención una inscripción sobre el mármol de un edificio que reza “Colombianos: las armas os han dado independencia, las leyes os darán libertad”.

Dentro de este tour bastante interesante, hemos parado en el Museo Botero. Realmente es un conjunto en el que se engloban tres museos: el Botero, el de Arte y el Numismático. Aunque, en el estado de esta mañana, sólo hemos visitado el Botero.
Mañana volvemos al trabajo, y esta vez ya con “el jefe”, el consejero en la oficina. Yo espero que empiece a darme trabajo porque sin nada que hacer me aburro un poco.

6 comentarios:

Anónimo dijo...

Ei Maria!
Ja veig que t'ho estas organitzant poc a poc...supòs que deu ser difícil canviar de costums en un tres i no res.
Sa veritat que he quedat encantada amb aquestes fotos des mercadet, deu ser xulissim, i baratet...
Esper que aquesta època a terres colombianes siguin molt profitoses, i si t'avorreixes un poc a sa feina, aprofita per fer coses de la UOC, jeje...
Bé, una besada i passa-t'ho molt bé!
(ah!sóc sa teva cosina Aina, jeje

Anónimo dijo...

Lluqueta!
Has decubierto las arepas! Son deliciosas, verdad? Jaja! Sabes, yo estuve en el parque de la 93 tomando martinis! Ahora ya me puedo imaginar donde está tu apartamento! Me das una envidia muy poco sana, te lo digo en serio! Aunque creo que todos los que leemos tu blog pensamos igual. Te mandamos un beso grande Alejo y yo!
María

Anónimo dijo...

Yo espero que empiece a darme trabajo porque sin nada que hacer me aburro un poco.

Aquesta frase només pot ser teva!!
Jo també vull pa de na Heidiiii!!
Per aqui tot bé ;)
Cuidaré a na Carme ja que ara som sa seva única parent de familia directa que estic a menos de mil kilómetres d'ella (sí ja me consider directa del tot, germanes de sang) així que demà l'he convidada a sopar a ca nostra perque coneixi a sa seva nova cosina (encara que jo sigui germana vostra na sara encara no disposa d'aquest rang així que se queda en cosina)
Tot bé per aqui, esper que tu igual.
1beso fort.
Margalida

Lluc Alemany dijo...

Hola ninetes!!!
No sabeu lo que m'agrada anar llegint es vostros comentaris.
A ses amigues, vos perdon que no contesteu es meus emails a canvi d'escriure per aquí. Això sí, ses coses més nostres, me les enviau privadament, que aquí tenc a totes ses ties llegint lo que cont.
Maria, las arepas no son mi devoción, de momento me quedo con el Ajiaco. Dale un beso muy grande a tu señor marido.
També m'agrada veure que ses cosines, una per cada banda, escriuen per aquí. Aineta, jo t'aconselleria venir per aquí a carregar cosetes des mercats i a provar es millors sucs de fruites del món!!!
Margalideta, cuida molt a sa teva germana mitjancera, que està tota sola a una casa nova. Jo l'aniré telefonant des de s'oficina per sabre com està, però tu fes-li mooooolt de cas.
Pues res ninetes, que me'n vaig cap a ca meva. Com veis, avui tampoc he tengut massa feina...
Un beso a totes.

Anónimo dijo...

Llucon!!!
Como va todo...ya veo que te paseas bien mucho...bé que fas...!!!yo estoy bien encerrada por la oficina con un dia de mil dimonis que hace por palma...la verdad es que no tengo mucho que contar i tenc una feinada, pero aprovecho i te envio un beso ben fort!!!proximemente vendra una tanda de cotilleos...
TITA
BESOS!!!

Anónimo dijo...

Hola!! Com va tot per allà???
Sóc na Clara, na tita m'ha dit que tenies un blog i m'ha fet il·lusió escriure't. Esper que te vagi molt bé per allà. Per Palma, ahir en va caure una de ben grossa, supos que ja ho deus sabre....però hagués pogut ser pitjor!
Bé, records i passat'ho molt bé!!